Als de dag van gisteren ...

Door een merkwaardig soort helderziendheid (en helderho-rendheid) weten ze precies wat er in het ziekenhuis gebeurt en welke gesprekken er worden gevoerd.

'Broeder Mok heeft gezegd, nog twee dagen en dan moet de crisis voorbij zijn. Zal de koorts wel zakken, heeft hij gezegd.' 'Zuster de Brave heeft van de dokters gehoord, dat hij van Witjas aan de beterende hand is.'

'Zuster de Brave is een bijgochem. Hoe kan ze zoiets zeggen. Hij van Witjas ligt al van gisteren met een scherm.' Met een scherm liggen betekent, dat de engel des doods aan het hoofdeinde van het ziekbed staat.

'Met een scherm ? Hij van Witjas ? Ik geloof, dat U zich vergist. Gisteren heb ik nog iemand gesproken, die bij hem op visite is geweest. Hij zat gebakken schelviskuitjes te eten, op bed! Volgende week komt hij weer naar huis.'

'Ik me vergissen? Bestaat niet. Als ik U zeg, dat hij met een scherm ligt, dan ligt hij met een scherm. Zoiets zegt men toch niet als het niet waar is. Ik weet het uit de eerste hand.' 'Weet U wat U voor een mens bent ? U bent in staat iemand, die zo gezond is als een vis, het graf in te sjmoezen.'

Het was geen macabere belangstelling, die de vrouwtjes elke dag naar de klaaghoek van de Weesperstraat en de Keizersgracht dreef. Duizenden jaren lang had generatie op generatie geweten, dat het leven een kostbaar goed is. Ze hadden een vaag maar groot gevoel voor het verschil tussen dogmatisch geloof en levensrichting. Ze wisten met volstrekte zekerheid, dat hun kleine leventjes deeltjes waren van het grote Al-leven en dat ze daarom elkanders zorgen moesten delen.

Omdat hij op aarde de bewaarder was van gezondheid en leven, stond de dokter in de buurt in boog aanzien.

30