Als de dag van gisteren ...

oude schoenmaker Maandag, die in de Manegestraat in Amsterdam woonde. Vroom. Op een primitieve wijze innig-mys-tiek.

Meneer Maandag was een zoon van emigranten, die op weg waren naar Amerika, ze zijn destijds in Amsterdam blijven hangen. Als ze de grote sprong over de Oceaan hadden gewaagd, wat zou hun levenslot zijn geworden ? Niemand, die het weet, maar ik stel me voor, dat ze onopgemerkt in een of andere New Yorkse achterbuurt zouden zijn ondergegaan, vervuld van een onstilbaar verlangen naar het Beloofde Land, dat ze niet eens uit de verte mochten aanschouwen.

De mannetjes in de vliegmachine zoeken de vrijheid niet in het Westen. Ze gaan in een grote vurige wagen van de El Al naar het Oosten. Ze gaan naar huis. Hun huis!

De grote lichten in het vliegtuig zijn gedoofd. Buiten de vensters hangen de sterren aan onzichtbare draden uit het uitspansel. De machine raast door het duister voort. Er komt een doorgeefbrieQe uit de cockpit. De piloot laat ons weten, dat vijf duizend meter onder ons Athene voorbijschuift. We vliegen over de landen waar onze beschaving geboren is. De moeder kwam uit Israël, de vader was een Griek. In Alexandrië hebben ze kennis aan elkaar gekregen en hun zaad werd menigvuldig als de boeken in alle bibliotheken. De Acropolis werd inmiddels een bouwval en Israël een woestijn. Naar alle hoeken der aarde werden de mensen verstrooid. Honderden jaren zuchtten de Grieken onder de Turkse heerschappij. De Joden doken onder. Dat hebben ze tweeduizend jaar lang gedaan. En nu zijn

240