Als de dag van gisteren ...

'Vinger-in-de-hoed, wie er mee doet, vanavond met een kaarsje en een lichtje aan de deur, hoezee.'

Omdat Issie en Bennie van tante Braggie natuurlijk nog niet van school zijn gehaald, neemt een van de buurvrouwen, die op het gerucht van de moord naar de plek des onheils is geijld, de zorg voor de twee onnozele schapen op zich. 'Ik zal ze wel even naar huis brengen. Hun moeder zal zich wel weer mesjogge in haar huishouding werken en de vader, nou ja, de vader verdient met zijn kop te worden geslagen tegen een stenen muur.'

Met Issie en Bennie sjouwt ze naar tante Braggie's woning. 'Hier, gaan jullie maar alleen naar boven. Jullie bent groot genoeg. En zeg maar tegen je moeder, dat je vader zich schamen moet.'

Als haar twee eigen kinderen in hun jasjes en met ijsmutsen op voor haar staan, dringt het plotseling tot tante Braggie door, dat ze al eerder twee kinderen naar de keuken heeft gestuurd.

Overziet ze de bevolking van haar woning. Vier kinderen in plaats van twee. Kreunt ze:

'Oggottegot, wat ben ik voor een mens ? Nou heb ik twee kinderen te veel. Heeft Jopie, dat stuk osj, een paar verkeerde kinderen meegenomen. Als je van alle sjlemielige mannen die er op de wereld zijn, met de sjlemieligste trouwt, dan ben je zelf wel de grootste sjlemiel.' Pakt ze kordaat de twee vreemde blagen. 'Ga mee. Ik zal je naar huis brengen.'

Maar beneden in het portaal aangeland, blijft ze een paar minuten staan om een toespraak tot zich zelf te houden. Zegt ze:

22