Als de dag van gisteren ...

de Britse vlag al gehesen was, voordat er een schot was gelost. Twaalf uur later verschenen de Britse kranten met extra edities. 'David Cohen wint de race van Monty,' zeiden de mensen tegen elkander. En in Leeds en in het East End dansten de mensen van vreugde in de straten. Ze beschouwden het als een symbool, dat juist David Cohen het eerste stukje van Hitler's Europa had bevrijd.

Een handige auteur had dit gegeven verwerkt in een toneelstuk, dat nog maanden na de eigenlijke gebeurtenis volle zalen trok: 'De Koning van Lampedusa'.

De auteur had het gezin van David Cohen's ouders op de planken gebracht. Plotseling komt het bericht door de radio, dat een zekere David Cohen uit Leeds op Lampedusa is geland en zichzelf tot onderkoning in de naam van de Britse Kroon heeft uitgeroepen. Het volgende bedrijf verbeeldt de droom van David's vader. David heeft het eiland niet voor de Britse Kroon in bezit genomen, maar voor zijn oude vader en moeder. Die hebben het hun hele leven zo moeilijk gehad. Ze moeten nu koning en koningin van Lampedusa worden. Hij zelf voelt niets voor de betrekking van onderkoning; hij is handelsreiziger en wil in de handel blijven. De twee oude mensjes nemen het koningschap aan, maar op voorwaarde, dat de buren en kennissen uit het East End mee zullen gaan naar het nieuwe land. En dan zitten ze op hun tronen. De inboorlingen van Lampedusa kruipen naar de troonzetels om de zoom van de jurk van David's moeder te kussen, en als depodesta een tipje van de jurk tussen zijn vingers heeft, wrijft hij deskundig de stof heen en weer, richt zich op en vraagt:

'Mooie kwaliteit is dat... bij wie heeft U die gekocht en wat heeft U er voor betaald ?'

228