Als de dag van gisteren ...

Het stuk was gebaseerd op een historisch gegeven, dat juist in die dagen de aandacht van het krantenlezende publiek trok; het had betrekking op een der merkwaardigste voorvallen uit de oorlog.

Terwijl Montgomery op het vasteland van Noord Afrika voorbereidingen trof voor de grote landing op Sicilië, kreeg een Britse jachtvlieger boven de Middellandse Zee storing in de motor van zijn machine. David Cohen heette die piloot; hij was afkomstig uit Leeds, waar hij het beroep van handelsreiziger placht uit te oefenen. David slaagde er met veel moeite in, zijn machine aan de grond te zetten op een klein eilandje, tussen Noord Afrika en Sicilië. Lampedusa heet dat eiland. De bewoners wisten niet, dat David uit nood op hun eiland was gekomen. Ze veronderstelden, dat de langverwachte landing van Britse troepen in Italië was begonnen. En ze begroetten de handelsreiziger uit Leeds als de afgezant van Zijne Koninklijke Majesteit in Londen. David kreeg de mooiste villa op het eiland als residentie aangeboden. De podesta kwam de onderkoning officieel het gezag over het eiland overdragen. En David nam plechtig het eiland in bezit, namens de Britse koning. Hij zag echter geen kans de Britten op het vasteland van Noord Afrika mede te delen, dat hij in zijn eentje de eerste geallieerde soldaat was geweest, die Italië was binnengevallen. Ik geloof, dat zijn radiotoestel kapot was; het kan ook zijn, dat zijn vliegmachine geen radioverbinding bezat. In elk geval: David zat drie weken op het eiland en de buitenwereld wist niet wat er op Lampedusa was gebeurd.

Toen kwam de grote invasie. De landingsvaartuigen voeren langs het eilandje op weg naar Sicilië, en tot hun stomme verbazing zagen de bemanningen, dat op het kleine brokje rots

227