dringend nodig, want de ene zou met Zephyr trouwen, voordat ze naar haar eigen land terug zou gaan en er moesten bij de consul allerlei futiliteiten in orde gemaakt worden. Toen het drietal zich een week of vijf later inscheepte, was Zephyr da Costa een getrouwd man. Zijn echtgenote bezat een eigen kapitaaltje, dat voldoende rente opleverde om er in haar villa-tje bij Blackpool behoorlijk van te kunnen leven. Het klinkt als een stuiversroman, maar soms is een stuiversroman echt gebeurd.
Wat heeft Zephyr uitgespookt in de tijd tussen twee wereldoorlogen ? Ik weet het niet. Mijn pogingen om over die periode iets van hem te weten te komen, zijn vruchteloos gebleken. Wel is het mij bekend, dat zijn huwelijk een mislukking is geworden. Die Engelse vrouw kreeg een zoon van hem, en de geboorte van het kind schijnt de periode te hebben afgesloten, dat man en vrouw samen in één villa konden leven. Hij vertrok naar Londen. Ik weet dat hij daar een soort vertaalbureautje of schooltje voor onderwijs in vreemde talen heeft opgezet. Maar sommige uitlatingen van Zephyr hebben bij mij het sterke vermoeden doen rijzen, dat die talen-winkel, zoals hij het zelf schamper noemde, camouflage was. Ik heb er geen bepaalde aanwijzingen voor (en het kan dus best zijn, dat ik me vergis), maar als ik morgen hoorde, dat Zephyr in die tijd iets uitstaande heeft gehad met de handel in verdovende middelen, zou ik het onmiddellijk geloven. Niet, dat ik wil beweren, dat hij zelf handel in dat gevaarlijke spul heeft gedreven. Oh nee. Zephyr was van nature altijd 'on this side of the law'.
Toen in 1933 en in de jaren daarna de mensen, die in Engeland
198