Als de dag van gisteren ...

als jonge jager op groot wild, destijds in Afrika had gevangen. Of ik niet eens zin had mee te gaan, wanneer hij die oude vriend (zo noemde hij dat beest) ging opzoeken ? Dan zou ik nog eens iets anders zien en horen dan een gesprek tussen hem en de poes of van Saartje de kip met hem.

Dat bezoek met Zephyr aan de Londense Zoo reken ik tot de merkwaardigste voorvallen, die ik in mijn leven heb mogen aanschouwen, en ik mag er bij voegen, dat ik, zoals de meeste journalisten, in dit opzicht niet veel te kort ben gekomen. "Van het ogenblik af, dat we het grote hek waren doorgegaan, scheen het alsof alle beesten een injectie met een of andere stimulans hadden ontvangen. Ze sprongen, veel levendiger dan anders, binnen de omrastering van hun kooien rond. Ik kreeg de dwaze gedachte:

'Als er geen kooien waren, zouden alle beesten netjes naast elkaar in de rij gaan staan... zoals een erewacht, wanneer een koning op een vliegveld arriveert.'

Maar de bokken, de geitebokken! Die waren volkomen uitzinnig van opwinding. Ze stonden rechtop, op hun achterbenen, tegen het hek gedrukt, de koppen naar boven, de malle sikken vooruit. Presenteer 't geweer! De chimpansee gedroeg zich inderdaad als een oude vriend. Hij maakte rare geluiden. Deed uitgelaten-vrolijk allerlei kunstjes, alsof hij opschepperig wilde zeggen: kijk eens, dat heb ik allemaal geleerd. Maar ten slotte vond ik dat niet zo vreemd. Het beest was jong geweest, toen Zephyr het had gevangen. Hij had het natuurlijk vertroeteld (hij was altijd beslist 'lief' met beesten) en zo'n dier herinnerde zich dat natuurlijk. Maar het gedrag van de andere beesten kon ik niet verklaren.

188