Als de dag van gisteren ...

alsof ik zo'n mens hypnotiseerde. Het was precies andersom. De angst hypnotiseerde mij; de angst, dat ze zouden ontdekken, dat ik eigenlijk niet durfde. Heb je wel eens een geladen revolver in je bezit gehad ? En ken je dan dat kriebelige gevoel, datje zo'n ding tegen je slaap moet zetten en schieten? Neen? ...nou ik ken het wel. Het is een sensatie, die tegelijk gruwelijk en genotvol is. Een soort dansen op de rand van de afgrond. Of laat ik het anders zeggen: zo'n revolver hypnotiseert je. En dan de triomf, wanneer je weet, dat je toch sterker bent dan zo'n stom ijzeren ding; dat je er toch niet bang voor bent gebleven. Nou, precies zoiets heb ik altijd gevoeld, wanneer ik een of andere uitdaging aannam, als klein kind al. Maar zo ging 't mijn hele leven lang. Achter je, de Amstel, wanneer je de uitdaging weigert of verliest. En met de doodsangst in je hart (werkelijk met de iooirangst) kon je zo'n buurvrouw óm-praten...'

Toen hij een jongen van een jaar of achttien was, trok hij naar Afrika. Jager op groot wild. Ik heb geprobeerd uit te vissen wat hem tot die daad heeft gebracht. Hij wist het zelf niet. Althans niet precies! In de eerste plaats natuurlijk de behoefte om iets te doen wat letterlijk niemand in de buurt mogelijk achtte. Onomstotelijke bewijzen, eerst aan zich zelf, daarna aan anderen, dat hij geen vrees kende. Maar verder trok hem toch ook wel de omgang met dieren zelf aan. Hij ging namelijk niet zo maar beesten schieten in Afrika, oh nee, hij sloot zich aan bij een gezelschap, dat wilde dieren ging vangen voor dierentuinen. Van de aantrekkingskracht, die dieren op Zephyr uitoefenen heb ik zelf verschillende merkwaardige staaltjes kunnen waarnemen. Zoals ik al heb verteld, kwam hij, toen hij een eindje over de vijftig was, vrij dikwijls bij mij thuis. Ik ken

!86