Als de dag van gisteren ...

'Nee... een verklaring heb ik niet. Ik weet alleen, dat ik altijd ontzettend bang ben geweest. Ik kan me geen dag in mijn leven herinneren, waarop ik geen angst heb gekend. En mijn grootste vrees was, dat mijn vriendjes zouden merken, dat ik bang was. Die vrees (dat ze zouden ontdekken hoe laf ik eigenlijk ben) dreef me tot de grootste krankzinnigheden. Ik heb meer dan eens gedacht: als het ooit uitkomt, hoe bang ik ben, spring ik in de Amstel. En ik geloof, dat de pure wil om te blijven leven me een soort reuzenkracht gaf. Begrijp je het?' 'Ja en nee,' zei ik, 'maar neem nu eens dat geval van die goocheltruc met het servet en het servies. Wat heeft dat nu met die angst te maken ?'

'Alles,' antwoordde hij ernstig. 'Je kent namelijk niet de hele geschiedenis. Ik was een van de twee humoristen. De andere, de knaap die jou dat geval heeft verteld, herinnert zich waarschijnlijk zelf niet meer hoe die dingen in hun werk gingen. Het begon altijd zo: hij zei, dat hij een of ander ding wilde uithalen, die goocheltruc bijvoorbeeld. En dan zei hij er bij: 'Maar ik durf het de buurvrouw niet te vragen, jij misschien wel Zephyr, of durf je het óók niet?' Hij daagde me uit. En ik zag de betekenis van die uitdaging duizendvoudig vergroot, en veel te ernstig. En dus ging ik naar de buurvrouw. Je zegt, dat het soms leek

185