Als de dag van gisteren ...

'Nu vraag ik je, zo'n brutale aap van een jongen. Als hij net zoveel handelsgeest heeft als zijn vader, kan juffrouw Schaap naar haar duizend gulden fluiten.'

Maar het bleek al spoedig, dat Jacob in zijn pink meer zakelijk vernuft bezat dan Jonas in zijn hele lichaam. Hij bleef nog drie maanden bij het stationsbuffet in dienst. Die tijd gebruikte hij vlijtig om aan alle reizigers te vertellen, dat hij spoedig een eigen zaak ging openen. En mocht hij op de gunst en de klandizie rekenen ?

Het winkeltje in de Weesperstraat ontwikkelde zich spoedig tot een aardig florerend nerinkje.

Duplikaatje kwam nu minstens één keer per week bij ons in de Rapenburgerstraat aanlopen. Kwansuis om een gezellig kopje koffie te drinken. In werkelijkheid en voor iedereen volkomen begrijpelijk trouwens, om op te scheppen met het succes van Jacob, haar Jacob! 'Zo'n verstandige jongen is hij, en van mij heeft hij het niet.'

Kon grootmoeder niet nalaten op te merken: 'Van Jonas ook niet.'

Duplikaatje was zo vervuld van moederlijke trots, dat ze niet eens hoorde wat de anderen zeiden. Ze ging eenvoudig verder met de zin, waarmee ze begonnen was: '...en hij komt elke week geld brengen voor mijn huishouding enne ik heb van de week zeil gekocht, een mooi patroontje, U moet maar eens komen kijken. Ik heb lang genoeg op de kale vloer gezeten.' 'Ja...,' zei moeder, 'Jacob is nu tevreden. ...Hij heeft zijn eigen zaak.'

Duplikaatje keek met haar domme ogen de kamer rond en toen zei ze langzaam:

'Tevreden... tevreden was Jacob, de eerste paar maanden toen

173