Als de dag van gisteren ...

hij met zijn witte jasje langs de treinen liep... Maar nu zegt hij al weer, dat hij niet in dat winkeltje in de Weesperstraat wil blijven.'

'Wat wil hij dan ?'vroeg moeder.

'Hij heeft het me verteld, maar ik begrijp het niet,' zei Duplikaatje nederig.

Zo ondoorgrondelijk waren Jacob's plannen echter geenszins. Hij kwam op een avond bij ons aanlopen en vertelde volkomen openhartig wat hij van zijn nering dacht. 'Een winkel is een broodwinning, goed, maar als je rijk wil worden, moet je niet in een zaak blijven zitten.' 'Wees tevreden met wat je hebt, duizenden mensen zijn jaloers op je verdiensten in die zaak... Waarom zou je rijk moeten worden.'

'Omdat ik niet arm wil zijn, ik weet wat armoe is. Ik weet het beter dan iemand anders in de hele wereld. Geld wil ik hebben, veel geld, hopen geld.'

Hij werd gegrepen door de kracht van zijn eigen woorden. Het was alsof hij een visioen zag: een hoge berg van louter gouden tientjes.

'Geld, zoveel geld wil ik hebben, dat ik, dat ik, dat ik... nooit meer een brood hoef te gappen... daar... nou weten jullie waarom ik geld wil hebben.' 'Nebbisj,' zei grootmoeder meewarig.

Jacob's toekomstplannen bleken vrij eenvoudig te zijn. Geld kon je alleen maar verdienen met handel, niet met hard ploeteren in een klein winkeltje. Kopen en verkopen in het groot. 'Als ik dat winkeltje heb opgewerkt tot een goed lopende zaak, verkoop ik de nering. Juffrouw Schaap krijgt eerlijk haar aandeel... en ik begin iets anders.'

174