Als de dag van gisteren ...

׳Nou, niet om het een of ander, maar ik zou zeggen, dat U toch

wel in de allernaaste mishpoge bent.'

'Dat wel. Maar ik ben alleen maar voor de receptie genooid.'

'Wat vertelt U me nou, U bent er niet de hele dag op?'

De hele dag er op zijn, betekent gedurende de hele dag en een

stuk van de nacht het feest bijwonen.

׳Nee, alleen maar overdag. Een charpe is het. Naaste familie en alleen maar overdag. Dat is mijn kowed niet. Ik blijf wel thuis. Ik ben niet haatdragend, maar ik vergeet niks. Men moet een klap weten te bewaren.'

De mensen, die er wèl de hele dag op zijn, maken zich na afloop van de receptie gereed voor het feestmaal. Ergens 'in een gelegenheid', of meestal thuis. Doodgewoon thuis. Onder de huiskamerlamp. Aan de uitgeschoven tafel. Rondom een prachtig wit tafellaken. Zijn er stoelen te weinig, dan haalt men de beddeplanken uit de bedstee en die worden tussen de zittingen gelegd. Spotten ze:

'Met een lege maag aan een volle schraag.' Ze laten het eten niet van de kok komen. Ze koken zelf. Voor de kinderen is het koken een vóór-feest, dat dagen eerder begint dan de eigenlijke, de echte viering. In de grootste pan een formidabel stuk champrib dat royaal in het water zwemt. Een maaltijd zonder soep is Loos zonder Van Gend. In de soep verder chocoladebeentjes, dat zijn de kraak-beentjes van de kalfsborst. En stukjes haflax, dat een gelig stuk weefsel is, tussen spier en pees in; het heeft geen smaak, maar de kinderen vechten erom als het op tafel komt. De homp champrib gaat later weer apart in een grote braadpan met vleeskruiden van Jacob Hooy op de Kloveniersburgwal. Die pan

13