Als de dag van gisteren ...

Hannie Polak en Sorie van Praag wonen naast elkaar in het Bussenschuthofje. Het is een klein erfje, dat tussen de huizen van de Rapenburgerstraat is weggedoken. Vroeger was hier een opslagplaats van de Heren Zeventien. Die bewaarden er kruit en lood voor Injevaarders. Nu hokken in de kleine morsige huisjes dood-stervend-arme mensen. Ze betalen een paar kwartjes huur aan meneer Sjouwerman, die naast-an woont. Hij is een goede huisbaas, maar hij, zelfs hij, kan van een krotje geen Paleis op de Dam maken.

Hannie en Sorie staan altijd vroeg op. Voor dag en dauw gaan hun mannen naar de groentemarkt in de Marnixstraat. Inkopen doen voor de straathandel. Als de mannen weg zijn, beginnen de vrouwtjes hun woning te beredderen. De hele woning bestaat uit één kamer en een soort kast, die keuken heet. Een ouderwetse plee is er niet. Op de gang staat de emmer. Het gesjie-ie-iewessie, dat nu op de arm van Hannie zit, slaapt bij vader en moeder aan het voeten-end. De oudere kinderen liggen naast elkaar op de grond.

Ze mag dan slechts één kamer hebben op te ruimen, voordat in zo'n mensenpakhuis de boel aan kant is, breken haar armen en benen. In een hoek op het portaal stapelt ze het beddegoed op. Dan gaat ze even stof afnemen en even vegen. Als haar Sjaje, haar man, van de markt terugkomt, moet zij de negociekar in orde maken. Want zij staat overdag met de kar op de hoek van een straat; hij is loopknecht bij een bakker. Het gesjie-ie-iewessie gaat ze naar de Sophie Rosenthalschool brengen, die verderop in de Rapenburgerstraat is. De Sophie Rosenthalschool is een parkeerplaats voor kleine kindertjes. Speciaal in stand gehouden voor ventende moeders. Het parkeergeld bedraagt slechts één cent per dag. Een leef-

8