Voordat ik het vergeet

Er zijn ook moeilijke woordspelingen. Die hangen samen met het ontbreken van afzonderlijke tekens voor cijfers in het Hebreeuws. In die taal stelt een letter tegelijkertijd een getal voor. "Woorden hebben dus, door de combinatie der letters, een zekere getalwaarde. In het Hebreeuws hebben de letters van het woord 'kouch' bijvoorbeeld de getalwaarde van 28. 'Kouch' betekent Kracht. Wie was krachtig? Simson. Sjim-shon-de-gibber. (Sjim-shon = Simson. Gibour = held, sterke man). Als de oproeper dus zingt: 'Sjim-shon-de-gibber',

... begrijpt iedereen zonder aarzeling, dat 28 is bedoeld. Het is een soort speelse Kabbalah.

Om een goede oproeper te zijn, moet men, zonder het zelf te weten, gevoel hebben voor vreemde talen. Zegt iemand, die tijdens het kienspel weinig geluk heeft: 'Ik heb niks.'

Antwoordt de oproeper: 'Niks is goed voor de ogen.'

Weet die oproeper véél, dat hij eigenlijk zegt: nix (latijn: sneeuw)

is goed voor de ogen.

Of de oproeper graait 69 uit de dopjes-zak. "k Was-bij-Snuif.'

Snuif is de naam van een gerenommeerde banketbakker. Maar wat heeft hij met 69 te maken?

'k Was-bij-Snuif is de verbasterde klank-nabootsing van soixante-neuf, dat ook wel 'obbe-wie-unte' (van onderen en van boven) wordt genoemd, omdat 69 op zijn kop gezien óók 69 is. De oproeper kent geen woord Frans, daar niet van, maar zo is de naam van 69 van ouder op kind overgeleverd. In de buurt wonen mensen, die een legendarische vermaardheid als oproeper bezitten. Bij het kienspel zijn ze graag genode gasten.

52