Voordat ik het vergeet

De grootste verlokking gaat uit van het tweede Waterlooplein, dat van de Mozes en Aaronkerk tot aan de Blauwbrug loopt. Twee mannen hebben een stuk muur tussen zich in op de keien gezet. Een bonk dubbelsteens, dat eeuwen geleden met rogge werd gemetseld. Aan de vlakke kant zitten zestien antieke tegels. Ze hebben een handzaag tussen zich in en precies achter de tegels gaan ze rits-rats de zaagtanden door de rogge duwen. Ze zagen de tegels schóón van de muur af. Komt er morgen of over een jaar iemand op het plein: 'Wat kosten die tegels?'

En via vele tussenstations belanden die tegels dan weer ergens in een antiekwinkeltje, totdat een rijke Amerikaan ze meeneemt, zesduizend mijlen ver naar de andere kant van de wereld. Ook voor tegels is het leven een kringloop.

Avontuurhjke klanten storten zich op de boekenstalletjes. Er zijn boeken, die netjes naast elkaar op hun buik staan, de ruggetjes naar boven. Meters boeken. Kosten een gulden per stuk. Veel orikkelender tot avontuur zijn de bergjes boeken, de flodderige stapels, die luk-raak op elkaar zijn gekwakt. Iedereen mag er in grabbelen en graaien. Een dubbeltje watje er uithaalt. Een greep op goed-valle-het-uit. Derde deel van Streckfuss: 'Wereldgeschiedenis' vertaald door Ter Haar. Een van de vier en twintig delen. De andere drie en twintig zwerven door de diaspora. 'Geschiedenis des vaderlands' door Johannes de Liefde. Een hand graait een geel boek met rode opdruk te voorschijn. 'Le livre de 1'amour de 1'orient'. De man laat het boek meteen weer vallen. Frans is aan hém niet besteed.

Het derde Waterlooplein ligt vlak voor de Mozes en Aaronkerk. De standwerkers werken hier stand. Er zijn 'zwemmers', dat zijn kooplieden, die op de straatstenen midden tussen de kopers met

32