Met de Trekpot op Avontuur (onder pseudoniem Onno Win)

klap op de knie van Karei, die vlak naast hem zat.

״Au!" riep Karei, „dat is mijn knie!"

„Dat hóór ik," zei neef Hendrik, „neem me niet kwalijk, ik dacht, dat 't mijn knie was. Maar jongens, als we niet oppassen sukkelen we zoo meteen allemaal in slaap en dan heb je kans dat intusschen Potterolie komt..."

„Ja," ging de boer verder, „en als Potterolie dan hier is en hij vindt ons allemaal slapend... dan neemt-ie een touw... neemt ons allemaal gevangen en sleept ons naar het circus..."

De jongens lachten om de grappige bedenksels van den boer.

„Daar moet je niet om giechelen," zei de boer, „zoo iets kan gebeuren... zoo ben je gezond en zoo ben je gevangen genomen... enne... als Potterolie ons dan eenmaal in het circus heeft gebracht... dan verstopt hij ons allemaal in een grooten woonwagen... enne... enne... dan trekt hij neef Hendrik een leeuwenhuid aan... enne mij een huid van een beer... en van Karei en Willem en Max en Edo maakt hij allemaal kleine leeuwtjes en ijsberen... en dan begint hij met ons toch zeker een groot nieuw circus... Tjonge nee, laten we oppassen, dat we niet in slaap vallen, want ik voel er niks niemendal voor om in te slapen als een mensch en wakker te worden als een leeuw..."

Maar zooiets kan toch zeker niet," zei Edo. „Als hij ons in de huid van een of ander beest stopte en hij liet ons optreden, nou dan zou ik toch zeker heel hard gaan roepen... enne dan was het zoo afgeloopen... dan kwam er een agent en die nam Potterolie mee en sloot hem op in een donker hok bij de ratten en de muizen... enne nooit kreeg hij wat anders dan water en brood, dat is ook geen lolletje..."

Willem begon plotseling heel hard te lachen:

„Ik zie me al," zei hij, „in een leeuwenhuid door

Met de Trekpot op avontuur. 7