Met de Trekpot op Avontuur (onder pseudoniem Onno Win)

het hek binnen..." en meteen sprong Sam boven op het paard en rende in de richting van Potterolie. Na een paar minuten was hij weer terug. Potterolie liep naast hem. Karei en Zwartemes en de directeur stonden buiten den wagen. Potterolie trok een verbaasd gezicht.

„Wat is hier aan de hand?" vroeg hij onnoozeltjes.

„Dat weet je heel goed!" zei de directeur. „Jij... jij, leelijke hondendief!"

„Leelijke... wat?" vroeg Potterolie verbaasd.

„Hondendief... dat versta je wat goed! Waar heb je den hond gelaten?"

„Welke hond?"

„Durf jij nog te vragen, welke hond?"

„Ik weet niet wat u bedoelt!" zei Potterolie, maar zijn gezicht was wit geworden als krijt en zijn stem beefde.

„Zoo... weet jij niet welke hond ik bedoel... Nu, dat zullen we je dan gauw genoeg aan je verstand brengen! Ken jij dezen jongen?"

Potterolie keek met een valschen blik naar Karei.

„Dien jongen... nee... ja... ik heb hem straks voor het eerst gezien met Zwartemes!"

Karei werd kwaad.

„Nietes!" riep hij. „U zei zelf, dat ik u zoo bekend voorkwam... is dat soms ook niet waar?"

„Dat is waar," zei Potterolie, „maar wat zou dat?"

„Heb jij gisteren," ging de directeur verder, „met Sardelli water gevraagd voor de auto... op een boerderij?"

„Ja!"

„En heb je toen niet met den boer en een paar jongens, die daar met een soort woonwagen op de boerderij waren, zitten praten?" „Ja!"

„En heb jij toen niet een hond gezien... antwoord dan, hondendief!"

87