Met de Trekpot op Avontuur (onder pseudoniem Onno Win)

,,Ik ben bang, dat het al te laat is," zei Zwartemes, ,,Potterolie heeft ons waarschijnlijk gezien, toen we naar uw wagen gingen..."

De directeur zei niets, maar greep meteen de telefoon.

„Juffrouw," riep hij, „bericht u onmiddellijk naar alle uitgangen, dat niemand het circus uit mag... niemand, verstaat u en de hekken moeten ook in de gaten gehouden worden!"

En tot Karei en Zwartemes zei hij:

„Als Potterolie den hond heeft en hij is nog in het circus, dan is hij er nu gloeiend bij... ga mee, ik ga zelf in den wagen kijken... een diefstal in mijn circus... als de schoelje de dief is, dan zal ik een voorbeeld stellen, waarover mijn menschen nog zullen spreken... Ik ontsla hem op staanden voet!"

De directeur was vreeselijk kwaad. Zijn gezicht was rood en de aderen lagen als dikke koorden op^zijn voorhoofd.

„Dat is geen gemakkelijke meneer," dacht Karei, „als je zoo eentje als meester op school treft, hoef je ook niet veel gekheid te verkoopen."

Vlug liepen ze nu naar den wagen van Potterolie.

De ingangen van het circus waren al gesloten. Er stonden groepjes menschen van het circus binnen het hek, die druk met elkander praatten. Ze begrepen er natuurlijk niets van.

De circuslui, die in de wagens waren, keken nieuwsgierig den directeur en Karei en Zwartemes na. Er was wat bijzonders aan de hand, maar wat wisten ze niet. Zoo kwam het drietal bij den wagen van Potterolie. De deur was op slot. De directeur bonsde op de deur. Geen antwoord!

„Sam..." riep de directeur tot een staljongen, die nieuwsgierig in de buurt ronddrentelde, „Sam, loop als de weerga naar den smid en zeg, dat hij direct moet komen met een bos sleutels... en, hallo Sam, wacht

85