Met de Trekpot op Avontuur (onder pseudoniem Onno Win)

״Dat is zeker het kantoor," zei Karei hardop.

״Ja," zei toen opeens een vreemde stem naast hem, ״dat is het kantoor."

Karei keek op. Al het nieuwe en vreemde had hem zoo geboeid, dat hij niet eens had opgemerkt, dat er iemand naast hem stond. Het was een oude man. Zijn gezicht was roodachtig bruin. Hij had glanzende zwarte oogen en lang haar. Zijn neus was krom en had een prachtigen vorm.

Karei antwoordde niet. Hij keek naar het vreemde gezicht van den ouden man en naar de kleeren, die hij om het lijf had. Het was een vuurroode broek met allemaal haren langs de kanten en in plaats van een jasje droeg hij een soort leeren buis.

En opeens wist Karei, wat voor iemand die oude man was. Een Indiaan! Een echte Indiaan. Er was in het circus Salto een troep Indianen, dat had hij op de aanplakbiljetten gelezen en nu stond er een van dien troep naast hem.

״Jij bent een nieuwe," zei de Indiaan. Hij sprak Nederlandsch, maar met een vreemde uitspraak en de letter r liet hij erg rollen, precies zooals een papegaai doet, dacht Karei.

״Heb jij je tong verloren?" zei de Indiaan.

״Nee," zei Karei en hij moest lachen om het grappige gezicht, dat de oude man daarbij trok.

״Waarom geef jij mij dan geen antwoord?"

״Ik schrok... ik liep hier zoo te kijken en had heele-maal niet gezien dat u naast mij staat... Ik heet Karei."

״En ik... wel, ik heet Charlie... maar noem me maar Zwartemes, zoo heet ik hier in het circus."

Karei keek nog altijd een beetje beteuterd. Hij wist niet goed hoe hij het had, maar de oude man lachte vriendelijk tegen hem en zei:

״Heb jij trek in een lekkere kop warme koffie... of drink je liever melk?"

68