Met de Trekpot op Avontuur (onder pseudoniem Onno Win)

op het hek kon passen, wanneer ik gasten naar den wagen van den directeur breng."

„Dat zou prachtig zijn!" zei Karei.

„Dat dacht ik ook. Weet je wat? Ga nu maar naar je vrienden terug en kom morgen om dezen tijd weer hier aan het hek. Dan zal ik intusschen eens met den directeur spreken en wie weet, gelukt het mij om jou op die manier hier in het circus te smokkelen."

„Tjonge," zei Karei, „dat zou prachtig zijn als ik hier kwam. Dan kan ik, wanneer ik wil, mijn vrienden en neef Hendrik opzoeken en ik kan vrij op het terrein rondscharrelen.''

„Juist... en hoepel nu zoo spoedig mogelijk op, want we hebben al veel en veel te lang gepraat. Dag Karei!"

„Dag..."

„Zeg maar Zandstra!"

„Dag Zandstra... tot morgen!"

„Tot morgen Karei... en groet je vrienden van me!"

Verheugd stapte Karei het hek weer uit.

* *

*

Met vlugge passen liep Karei terug naar „De Trekpot".

Edo en Max en Willem zagen hem al van verre aankomen. Zij waarschuwden neef Hendrik, die binnen in den woonwagen aan het timmeren was.

„Daar komt Karei weer terug!" riepen ze, „het is hem zeker niet gelukt."

En toen renden ze heel hard naar Karei toe.

„Willen ze je niet binnenlaten?" vroegen ze al van verre.

Karei schudde het hoofd, maar aan zijn verheugd gezicht zagen ze wel, dat er iets bijzonders aan de hand was.

„Laten we wachten, totdat neef Hendrik er bij

63