Met de Trekpot op Avontuur (onder pseudoniem Onno Win)

is," zei hij, „dan zal ik het jelui precies vertellen."

Nu, neef Hendrik kwam er spoedig genoeg bij.

Zoodra hij gehoord had, dat Karei in de verte aankwam, had hij hamer en zaag opzij gelegd, zijn jasje

aangetrokken en was naar buiten gekomen.

* *

*

De jongens zaten op het trapje van den woonwagen en Karei vertelde hoe hij aan het hek was ontvangen door den portier Zandstra en hoe deze hem had uitgelegd, dat hij geen kans had om als staljongen te worden binnengelaten.

„Zandstra is een echte leuke vent," zei hij, „en hij vond het wat een schandaal, dat ze Loebas hebben gestolen... enne... hij zou eens met den directeur spreken om te vragen of er voor mij niet wat te doen was... een soort boodschappenjongen, bij Zandstra zélf, zie je."

„Dat zou een prachtige oplossing zijn," zei neef Hendrik.

De jongens bleven nog doorpraten.

Ze konden niet ophouden over het circus. Karei moest steeds weer opnieuw vertellen. Hoeveel tenten er wel waren en hoeveel wagens en of hij mooie paarden had gezien en olifanten en zoo!

„Hè," zei Willem, „ik zou best eens met zoo'n circus mee willen!"

„Nou en óf!" riepen Edo en Max tegelijk.

„Ik heelemaal niet," zei Karei en toen vertelde hij hun van de staljongens en hoe hard en lang die wel moesten werken.

„Het is heelemaal geen grapje, hoor," zei neef Hendrik, „zoo'n circus, dat lijkt allemaal wel mooi van buiten, maar dat is maar de buitenkant. De menschen hebben er een moeilijk, een veel te moeilijk leven. En

64