Met de Trekpot op Avontuur (onder pseudoniem Onno Win)

den eenen kant was het rood, aan den anderen kant wit geschilderd. En met gouden letters stond op elke deur geschreven: Circus Salto.

״Kermislui!" zei de boer.

En dat waren het.

„We zijn van het Circus Salto," zei de oudste van de twee mannen, die uit het auto'tje waren gekomen. „Ik ben signor Sardelli... olifanten-dresseur... en dit is signor Potterolie, onze eerste clown. Kunnen we hier een beetje water krijgen voor onzen auto... het heele zaakje is in de hitte verdampt."

„Ga je gang maar," zei de boer, „daar ginder is de put!"

De beide mannen schepten water en goten dat in hun auto.

„Ook een glas melk?" vroeg de boer.

„Zeker wel," zei signor Sardelli. Hij was klein en gezet en hij droeg een rood fluweelen pak, evenals de andere. Signor Potterolie was mager. Zijn oogen stonden geen oogenblik stil. Dan keek hij naar den een, dan weer naar den ander.

De beide circusmenschen gingen zitten.

„Moet u nog verder?" vroeg de boer, die nieuwsgierig was.

„Nee, niet zoo ver, we moeten naar Witterstad... twintig kilometer maar... Daar komt morgen ons circus en nu gaan wij vast vooruit om de heele boel in orde te maken. Ons circus „Salto" is het grootste van de heele wereld. We hebben meer dan tachtig wagens, en een tent waar meer dan zeven duizend menschen in kunnen. En paarden hebben we... honderden. Leeuwen en tijgers en zeehonden en olifanten... het is een heele stad waar we mee reizen."

De jongens waren vol belangstelling.

Een circus in de buurt en hier zaten, zoo maar vlak naast hen, de olifanten-temmer en de clown, mensehen,

47