Met de Trekpot op Avontuur (onder pseudoniem Onno Win)

,,Ploeter maar, jongens," zei de boer, „zwemmen kun je er niet, want daarvoor is het te ondiep! En als je verdrinken wil kan je het niet eens... of je moest op je hoofd in het water gaan staan!"

De jongens dartelden in het water en schreeuwden van pret.

Loebas hield wel van zoo'n spelletje. Hij rende met groote sprongen door het water, telkens een eindje er boven uit. Een mal gezicht was dat.

Karei had den voetbal uit den wagen gehaald en daar speelden ze nu mee.

Loebas rende achter den bal aan.

,,We gaan lummel spelen!" riep Edo, ,,Loebas is de lummel... pak den bal, Loebas!"

De hond begreep, dat de jongens een spelletje wilden en werd nog uitbundiger.

Hij draafde achter den bal aan en deed het water omhoog spatten.

Neef Hendrik stond op den kant met den boer te praten. Ze hadden het over den prijs van de aardappelen en over den slechten tijd.

Met een grooten boog wierp Karei den bal naar Edo. Deze wilde den bal grijpen, maar miste. En nu rolde de bal een eindje het land in. Loebas sprong, luid blaffend van plezier, op den kant naar den bal. Hij stootte er met zijn neus tegen en voort rolde de bal, weer terug naar den vijver. De hond rende er achter aan en vlak bij neef Hendrik gekomen, sprong hij opeens met luid gejank van vreugde en pret tegen zijn baas op.

Neef Hendrik stond nog kalm te praten met den boer. Hij was op die onverwachte liefkoozing heelemaal niet verdacht geweest en toen Loebas tegen hem opsprong, wankelde hij, verloor op het randje van den vijver zijn evenwicht... en rolde languit in het water. Daar lag hij nu in den ondiepen vijver, aangekleed en wel.

45