Met de Trekpot op Avontuur (onder pseudoniem Onno Win)

״Hiep hiep hiep hoera... lang leve ״De Trekpot"," riepen de jongens uit de klas en bakker Wittem schreeuwde boven alles uit.

״Hoera!" riep de bemanning van ״De Trekpot" terug en neef Hendrik begon te zingen en allemaal zongen ze het mee:

״Adieu... wij moeten... elkander groeten, Adieu... vaarwel... tot wé...é...é...derziens!"

Licht als een veertje hobbelde de woonwagen achter de vijf fietsen aan, die door sterke beenen in beweging werden gebracht.

״Fijne fietsen jö," riep Karei, ״en met een terugtraprem!! Fijn hè!"

De jongens uit de klas en de vaders en moeders liepen nog een eindje mee, maar ״de Trekpot" kreeg al meer en meer vaart en toen was het groote oogenblik van afscheid aangebroken.

״Dag vader... dag moeder," riepen de jongens.

״Dag jongens... stuur jelui veel ansichtkaarten?"

״Reken maar," riepen de jongens, ״telkens als we rusten, schrijven we naar allemaal een ansichtkaart..."

En voort gleden de fietsen over den weg, voorbij de laatste huizen van het stadje, Nederland in.

De tocht was begonnen!

* *

*

Anderhalf uur hadden de jongens gefietst.

Ze begonnen een beetje moe te worden.

״Dat moet nog wennen," zei neef Hendrik, ״die fietsen zijn jelui nog wat vreemd en je hebt natuurlijk een beetje pijn aan je... zadel... zullen we maar zeggen. Over een dag of wat is dat wel over... maar onder-tusschen heb je het nu. Om de anderhalf uur zullen we voorloopig een kwartiert j e rust nemen... Wat jij, Loebas ? "

39