Met de Trekpot op Avontuur (onder pseudoniem Onno Win)

״We moesten," zei Edo, ״we hadden 't immers thuis beloofd."

״Ja jö, maar we zijn fijn nog bij dien neef van Karei geweest... die dikke Hendrik, weet je wel... en jö, weet je wat die heeft?"

Er waren nog meer jongens uit de klas bij gekomen. Ze joelden allemaal door elkaar.

״Nou, wat heeft die... vertel op... Duurt 't nog lang?" klonk het van alle kanten.

״Die heeft," zei Karei en hij trok een bar geheimzinnig gezicht, ״die heeft een woonwagen..."

״Een woonwagen... een woonwagen?" riepen ze in koor. Dat was niet mis, een woonwagen!

״Ja, maar geen gewone woonwagen," zei Willem, die vond, dat hij toch ook wat moest zeggen, ״geen gewone woonwagen. Het is er eentje op fietswielen... met van die luchtbanden, weet je... die rij den lekker zacht..."

״En je kunt er in slapen... enne koken... en je kunt je er heelemaal in gedragen of je thuis bent..."

En toen zei Willem weer:

״Maar er zit geen paard voor... kan je nèt denken... een paard, dat is toch zeker dood-ouwerwetsch... nee, weet jelui, wat er vóór zit... dat raad je in geen duizend jaar..."

Alle jongens dachten, dat ze 't wisten:

״Een auto!" riepen ze, ״een Fordje of een oud Chevrolet je..."

״Lekker mispoes!" riepen Karei en Willem, ״nog eens raden... het is een woonwagen... enne er loopt geen paard voor... enne ook geen auto en toch gaat-ie vooruit... Hoe kan dat?"

״Nogal glad!" riepen de jongens weer, ״dan zit er een motor in!"

״Weer mis!"

״Zullen we 't die kleine kindertjes maar vertellen," sneed Karei op.

23