Met de Trekpot op Avontuur (onder pseudoniem Onno Win)

zijn ze tentwerkers, maar na de pauze moeten ze muziek maken. Dan worden ze afgelost door de muzikanten, die nu in de tent spelen... opzij jongens, de leeuwen komen er aan!"

En jawel hoor, daar kwam met groote stappen een zware olifant aankuieren en die trok in zijn eentje vier groote karren achter zich aan. Daar zaten de leeuwen in.

Mannen maakten voor de beesten een lange loopgang van allemaal hekken en toen ging de schuif van den wagen open en liepen de leeuwen tusschen de tralies door de tent binnen. De mannen reden de wagens weg en toen kwam een soort automobiel aanhobbelen, waarop een reusachtig groote kooi vast zat.

„Als de leeuwen er nu uit komen," zei de directeur, „zitten ze meteen in den reiswagen. Zoo doen we met alle dieren."

„Dat is voor die arme beesten ook geen pretje," zei neef Hendrik.

„Nee," zeide directeur, „de paarden reizen met den trein... die kunnen met hun fijne pooten niet zoo best tegen het geschok van de auto's."

Het was een vreemd en bedrijvig gezicht. Heel het kamp was in beweging. En iedereen wist precies wat hij te doen had. Er werd niet geschreeuwd of geroepen. Alles ging bijna geruischloos en iedereen ruimde elk papiertje of strootje, dat in zijn buurt lag, meteen op. Straks zou het terrein schoon zijn.

Binnen ging de voorstelling voort. De leeuwen hadden hun nummer gemaakt. Toen kwamen de zeehonden en de beren en de tijgers en allemaal kwamen ze na afloop in de reiswagens en de paarden gingen direct door naar den extra-trein, die hen 's nachts naar de andere stad zou brengen.

Buiten het hek werd de drom van kijkers al maar grooter.

118