Met de Trekpot op Avontuur (onder pseudoniem Onno Win)

daar lag de slaperige man, die hem met water gegooid had, nog uit het trapraam van de twee hoog.

,,Als jullie weer den moed hebt," schreeuwde hij, ,,om bij mij op de trap schuilhokkie te spelen, dan bind ik jullie vast en zal je botje voor botje afranselen... stuk pijn-in-m'n-hoofd... En jij ook, heipaal met handen." Dat laatste was tegen mageren Willem.

Karei stond het huilen nader dan het lachen.

In de verte kwamen Edo en Max aandraven. Zij hadden van uit hun schuilhoek gezien, dat er wat aan de hand was met Karei en Wim. Nu kwamen ze hard aanrennen om te weten te komen wat er nu eigenlijk gebeurd was. En toen ze 't hoorden, gierden ze het uit.

,,Kon je je vinger niet opsteken...?" plaagde Edo.

En Max greep Edo en Wim elk bij een hand en met z'n drieën dansten ze een kringetje rondom den natten Karei.

Ze zongen:

„Het regent, het regent Z'n schoenen worden nat... Die reuze slimme Kareltje Heeft een koud bad gehad!"

En toen gierden ze het opnieuw uit van het lachen.

Karei stond in het midden van den kring en probeerde mee te lachen, maar het water druppelde maar steeds uit zijn broekspijpen en als hij zich verroerde, plakten zijn natte kleeren tegen zijn huid. Wat een naar gevoel was dat!

De anderen hadden een geweldige pret. Max had alweer een nieuw liedje bedacht:

„Ik snap het niet, ik snap het niet Ooooo, Karei!

Zijn goed is nat, en 't regent niet Ooooo, Karei!"

11