Met de Trekpot op Avontuur (onder pseudoniem Onno Win)

vandaag zooveel gehoord van Karei over het circus en over de menschen, die er in zijn, dat er voor jelui geen aardigheid aan is. Weet je hoe ze zoo iets met een geleerd woord noemen, maar je hoeft het niet te onthouden hoor, je mag het meteen weer vergeten; zooiets noemen ze: de illusie is voor jelui verdwenen... en daarom moet je er niet heengaan vanavond."

„U hebt gelijk," zei neef Hendrik.

„Maar daarom stuur ik jelui niet weg," zei de directeur, „want ik heb voor vanavond een veel grooter pretje in het vooruitzicht. Kijk eens, ik heb wat goed te maken bij jullie, want al heb ik nou ook niet zelf dien hond van je gestolen, dien Loebas, het was er toch eentje van mijn circus, die hem jullie afhandig maakte, en dat vind ik vervelend. Nou had ik jelui het volgende willen voorstellen... Luister goed!"

„En of!" riepen de jongens.

De directeur wachtte even en stak heel langzaam een sigaar op. De jongens konden niet stil blijven zitten van nieuwsgierigheid.

„Nou dan," zei de directeur... „Vanavond spelen we voor het laatst in deze stad. We beginnen tijdens de voorstelling al de tent af te breken en alles in orde te maken voor de afreis. Om elf uur gaat het publiek naar huis... om twaalf uur staat er hier op het terrein niets meer. Zou jelui nou niet eens willen zien hoe dat gaat?"

„Graag meneer!" riepen de jongens.

„Maar je bent er nog niet," ging de directeur verder, „dan noodig ik jelui uit om vannacht op een van de groote auto's mee te rijden naar de volgende plaats, waar we spelen. Dat is een reuze avontuur jongens, midden in den nacht door het land trekken met een langen circustroep. En nu zie ik aan jelui gezichten wat je zeggen wilt: „De Trekpot!" Geraden? Maak

116