Met de Trekpot op Avontuur (onder pseudoniem Onno Win)

duurde niet lang of daar stond een pot zalige lekkere rijst voor de jongens klaar.

״Zie zoo," zei neef Hendrik, die intusschen van het meel in een andere pan beslag had gemaakt. „Zie zoo, nou stoppen we de pan rijst zoo lang lekkertjes in een paar dikke dekens en intusschen gaan we pannekoeken bakken."

Dat was een pret! De boter siste in de pan en dan liet neef Hendrik er een dikken straal beslag in loopen. Al spoedig rook het heerlijk daar op het erfje achter de garage.

De baas van de garage kwam kijken.

„Ik moet zeggen, jelui bent me een stelletje lekkerbekken!" riep hij.

„En een honger dat we hebben!" zei Karei, „als u met uw oor op mijn buik gaat liggen kan je mijn maag hooren te keer gaan als een radiotoestel, zoo rammelt hij!"

De baas van de garage droeg iets in zijn rechterhand, maar wat het was konden de jongens niet zien, omdat hij die hand op den rug hield.

Hij zei: „Mijn vrouw zag uit het raam, dat jelui pannekoeken ging bakken en toen zei ze tegen me: Gerrit, zei ze, die jongens beneden gaan pannekoeken eten... weet je wat, neem dit voor ze mee, dat is bij pannekoeken altijd wat lekker" en meteen haalde de baas van de garage een grooten pot abricozen-jam te voorschijn en gaf dien aan neef Hendrik.

Hoera!" riepen de jongens, „hiep, hiep, hoera!" en toen begon de eetpartij. De jongens smulden, dat het een aard had. En Loebas deed ook zijn best. Karei at het meeste van allemaal. De baas van de garage stond er bij te kijken en ook zijn vrouw was er bij gekomen.

„Tjonge, tjonge," zei de vrouw, „wat eet die Karei een massa... het lijkt wel holle-bolle-Gijs."

107