Met de Trekpot op Avontuur (onder pseudoniem Onno Win)

midden in een troep van wel vierhonderd menschen, die allemaal luidkeels meezongen:

״En ze hebben z'n broek gevonden...

gevonden... gevonden...

״En ze hebben z'n broek gevonden...

״Maar de vent zit er niet in."

Het standje was nog lang niet afgeloopen, want Potterolie kon toch ook niet in zijn onderbroek in de straat blijven staan. Hij schaamde zich wel geducht, maar hij dorst niemand om hulp te vragen, want dan zouden de menschen meteen hooren, waarom Loebas zoo kwaad op hem was en dat wilde hij natuurlijk niet. En dus begon Potterolie langzaam weg te loopen. Honderden menschen liepen achter hem aan. Het werd een heele optocht. Iedereen liep mee, groote menschen en kinderen en overal langs den weg kwamen de menschen naar buiten om te zien hoe daar een man op klaarlichten dag in zijn onderkleeren op straat liep, met alleen maar een stuk van een rechterpijp om zijn been en verder niets.

Toen begon Potterolie harder te loopen, hoe langer hoe harder. De jongens fietsten met den op ;ocht mee en ze konden haast niet meer van het lacten.

Zoo kwam men eindelijk bij het circus en daar verdween Potterolie op een holletje in zijn wagen.

״Eventjes uitblazen hoor," zei neef Hendrik, ״ik heb pijn in mijn kaken van het lachen. Heb je ooit zoo iets geks gezien..."

Op een stoepje gingen ze even zitten en ze raakten niet uitgepraat over Loebas, die op zijn eigen houtje Potterolie had bestraft en over de gescheurde broek van den hondendief...

103