Jacobus Fredericus de Brie

de verhaal van het verdwenen lijk en de op־ gedroogde bloedplas over. Er zijn weinig van zulke gekken; gelukkig maar.

En nog gelukkiger: het aantal principieelen, dat een krant weigert te lezen, omdat het bloed er met de groote kwast in uitgesmeerd wordt, dat aantal is nóg weer kleiner dan dat dier glasharde gekken!

Je hebt nu eenmaal in Nederland van die prin־ cipieele haarklievers, die de fatsoenlijke, de dege־ lijke en de nette meneer spelen. Die elk regeltje napluizen tot op de punten en de komma's. Die kerels, willen de wereld beter maken en denken in hun naïveteit bij de kranten te kunnen beginnen. Laten zich een critischen bril aanmeten en turen op hun krantje, alsof het een huurcontract is.

Ze gelooven niets, de steilen! Ze zijn waarempel nog in staat om Frans Hokkert voor een leugenaar uit te maken. Niet vanwege dat smoesje en het verband tusschen die twee moorden. Maar: omdat volgens hen een moord in Zwijndrecht nooit bij de Amsterdamsche politie ter onderzoek zal wor־ den gegeven. Omdat het, volgens hen, in een pers־ conferentie anders toegaat. Zulke criticasters zal je altijd wel blijven houden.

Het kan best wezen trouwens, dat ze ook nog gelijk hebben, maar wat komt dat er op aan.

Met een beetje fantasie heb je aan alles maling; zéker als je schrijft!

85