Jacobus Fredericus de Brie

nog eventjes netjes onder elkaar zetten---- tenminste voor zoover we d'r wat van weten, want

dat verhaal is ook niet veel bijzonders----enfin,

zoodra die krantenkerels wèg zijn, moet ik er maar eventjes heen."

Frans Hokkert loopt weer heen en weer.

Twaalf stappen van het raam naar de deur. Twaalf stappen terug.

Juffrouw Melchers stenografeert. Zoo meteen dat stenogram maar vliegensvlug uitwerken. Een stenciltje laten afdraaien en dan maar weer verder zien. De tijd gaat gauw genoeg om. 't Is zóó twaalf uur. Met Jan heeft ze afgesproken, dat ze van־ middag saampjes ergens in de stad hun brood zullen opeten. Jammer, dat die naarling van een Hokkert zoo'n bullebak is. Had ze anders van־ middag fijn aan Jan een heeleboel nieuwtjes, heet van de naald, kunnen vertellen.

Het was nog niet de stomste streek geweest van den nieuwen Hoofdcommissaris om persconferen־ ties te organiseeren.

Vroeger gunden de kranten elkander net zoomin het wit in de oogen als tegenwoordig. Ze knokken nog met elkaar en probeeren nog steeds elkander beentje te lichten. Maar de nieuwe Hoofdcommis־ saris heeft kans gezien om een afgod een kopje kleiner te maken.

77