geboorte heeft hij toch zeker geen twee ellebogen gekregen alleen maar om er de mouwen van zijn colbert mee te verslijten?
Elk vertoog begint hij altijd bij zichzelf en daar eindigt het ook. Dat is zijn recht. Hij vindt, dat geen van zijn collega's bij hem in de schaduw kan staan.
Dat vertelt hij hun natuurlijk niet in het gezicht. Dat vertelt hij wel aan anderen. Aan anderen, die hij machtig weet. Zoo bewijst hij dien dan zijn superieuren kijk op menschen.
Iemand met zulke bekwaamheden heeft toch zeker tegenover de gemeenschap, beschermelinge van het corps, de plicht om te zorgen, dat alle werk, waarmee eer te behalen valt, uit handen der collega's in eigen hand belandt.
De kwaadsprekers zeggen: ״Hokkert heeft de neiging om met één kont op twaalf stoelen te zitten."
Ja, ja, Frans Hokkert is een mannetjesputter.
Hij voelt zich. Daarom loopt Frans Hokkert door de gangen van het hoofdbureau met onaesthetisoh vertoon van zijn toch al te zware onderkaak. De lijn van zijn lichaam zegt:
״Ik ga weer eens eventjes ergens de boel in orde maken!"
Phh, heeft hij vanmorgen dien mageren Gevert־ sen eventjes die twee moorden uit zijn vingers
70