Jacobus Fredericus de Brie

״Nee", spreekt Jacobus openhartig, „ik was een sufferd, nou ben ik alleen maar niet meer van plan om gehakt van me t.e laten maken!"

„Hoeveel?" zegt de Yank nijdig.

„Wat bedoel je?" vraagt de ander onnoozeltjes.

Je zou toch zeker stapelgek wezen, Jacobus, als je nou nog U tegen dien vlegel zei. Heb je dien schoelje eventjes fijn gekist!

Weer is het stil.

„Als dit zaakje slaagt", begint Masters dan lang־ zaam, „als dit zaakje slaagt en de bom is bin־ nen... dan zal ik zorgen dat je een betrekking krijgt!"

„Marietje vrijt... met één huzaar...", zingt Jacobus Fredericus de Brie, „An־me־hoela!"

„Als je wilt, kun je het zwart op wit van me krijgen!"

„Al gaf je 't op een papier met een zegel van een millioen, dan geloofde ik je nog niet... Alleen op je gezicht krijg je vijf jaar. Vroeger hebben ze zoo'n tronie weggebrand met helschen steen, maar tegenwoordig spreekt zooiets Engelsch ..."

„Ik moest jou God־bli'־=me... op staande voet 'de deur uitschoppen ... stuk onderkruipsel..."

„Spaar je de moeite", zegt Jacobus en hij beeft van zijn eigen lef, „spaar je de moeite... ik ga al uit m'n eigen!"

„Blijf!" zegt Masters.

19