Jacobus Fredericus de Brie

verdieping langs overloopjes en trapportalen naar de brievenbus. Greep den brief! Las!

Er viel een gat in den tijd; toen Jacobus, na minuten, aan den anderen kant van dien afgrond aanlandde, had hij een Engelschen brief gelezen. Het is niet waar, dat dooden zich omdraaien in hun graf. Zij draaien zich zelfs niet om, wan־־ neer hun nakomelingen door hun schuld reddeloos in den klem raken.

De vader van Jacobus Fredericus de Brie, vijf jaar geleden gestorven, bleef liggen, zooals hij lag. Toch was het zijn schuld, dat zijn zoon Jacobus begreep wat er stond in dien brief, die niet was geadresseerd aan hem, maar aan John Masters, eerste verdieping, drie deftige kamers en zonder pension. Als hij, die nu gehoorzaam op zijn rug liggende vader, zich niet had opgewerkt voor den hoogvliegerigen waan, dat de zoon wat anders moest worden dan een. hongerig kleer־ makertje, zou Jacobus den brief nooit begrepen hebben. Hij zou verwezen iets gemompeld hebben van: ״Kan־nik niet lezen". Zou naar de kost־ juffrouw zijn gestapt. Hebben gezegd: ״Ehh, kijk־ ku־es... ik heb bij vergissing dien brief open־ gemaakt, die niet voor mij was. Wat־ter in staat weetstik niet, maar zooveel heb ik d'r wel van

10