Die-en-die is er nòg ...

ze had nu een paar centen achter de hand, dan was ze vrij om die te besteden zoals zij zelf verkoos; en daarmee basta. Uit!

Het opgewonden verhaal, dat moeder ons nu in de Rapenburgerstraat kwam vertellen, kwam hierop neer, dat juffrouw Schaap tegen de zin van haar man compagnon geworden was van Jacob. ״Nu vraag ik je," hijgde moeder verontwaardigd, ״zo'n brutale aap van een jongen. Als hij net zoveel handelsgeest heeft als zijn vader, kan juffrouw Schaap naar haar duizend gulden fluiten."

Maar het bleek al spoedig, dat Jacob in zijn pink meer zakelijk vernuft bezat dan Jonas in zijn hele lichaam. Hij bleef nog drie maanden bij het stationsbuffet in dienst. Die tijd gebruikte hij vlijtig om aan alle reizigers te vertellen, dat hij spoedig een eigen zaak ging openen. En mocht hij op de gunst en de klandizie rekenen? Het winkeltje in de Weesperstraat ontwikkelde zich spoedig tot een aardig florerend nerinkje. Duplikaatje kwam nu minstens één keer per week bij ons in de Rapenburgerstraat aanlopen. Kwansuis om een gezellig kopje koffie te drinken. In werkelijkheid en voor iedereen volkomen begrijpelijk trouwens, om op te scheppen met het succes van Jacob, haar Jacob! ״Zo'n verstandige jongen is hij," teemde ze, ״en van mij heeft hij het niet," voegde ze er eerlijkheidshalve aan toe.

״Van Jonas ook niet," kon grootmoeder niet nalaten op te merken.

Duplikaatje was zo vervuld van moederlijke trots, dat ze niet eens hoorde wat de anderen zeiden. Ze ging eenvoudig verder met de zin, waarmee ze begonnen was: ״.. . en hij komt elke week geld brengen voor mijn

93