Die-en-die is er nòg ...

de hele negotie. Hij ging alleen naar de markt om inkopen te doen. Kruide alleen op de handwagen de inkoop naar huis. Stond alleen in de winkel om de klanten te helpen. Hij was een goeie sul. Maar wie zijn vrouw toestaat aan levensgevaarlijke schaatstochten deel te nemen, en dan zelf ook nog in zijn eentje zo'n drukke winkel naloopt — die drijft de goedheid toch wel wat al te ver.

״Hoe kun je zoiets goedvinden, Hartog?" Hij haalde zijn schouders op:

״Als ik het niet goed vind, doet ze het toch. De Friezen zijn nu eenmaal stijfkoppen."

״Maar het is levensgevaarlijk, Hartog. God beware, dat ze door het ijs zakt. Dan ben je weduwnaar, door je eigen goedheid."

״Wat kan ik er aan doen," klaagde hij. ״Ik kan toch niet met haar meegaan. Voor geen millioen ga ik op het ijs. Je loopt toch ook niet op het vel van de melk. Ze heeft altijd heimwee naar Friesland, maar als er ijs ligt, kan ik haar met geen zeven paarden in huis houden." In de zomer kwelde verlangen naar de groene weiden en de ruime meren onze groentevrouw. Wanneer de zon achter de huizen was verdwenen en over de stoof-warme straat spreidde zich de koelte van de avond, dan zat Aaltje breed-uit op het stoepje voor haar winkel. Vóór haar stond een schotel, waarop stukken cocosnoot en meloen ten verkoop lagen. Want de nering ging door, tot diep in de nacht desnoods. ״Een cent een moot kokernoot, als je niet eet, dan ga je dood."

En tussen deze gezongen uitroepen door, sprak ze over Friesland. Daar was het gras zo jong en groen in deze tijd van het jaar; en er stonden allemaal kleine bloeme

116