Die-en-die is er nòg ...

fietsen te leren. Op zijn rijwiel. Prijs: twee centen per avond. We kwamen trouwens vrij veel in het schoolgebouw zelf. Ik ben werkelijk niet de enige jongen uit de straat, die naar waarheid kan getuigen: ״De eerste school, die ik heb bezocht, was een katholieke school."

Maar we kwamen natuurlijk niet als leerlingen. Stel je zoiets voor!

Als de zoon van de majoor een meer dan gewone behoefte aan contanten gevoelde, stond hij ons toe het schooldak te beklimmen. Daarvoor rekende hij een half centje toeslag. Hij leende de sleutels van het grote rek en ging ons voor naar hoger dreven. Onder de jongens deden fantastische verhalen de ronde over voetballen, verfdozen, slaghouten en tennisballen, die op dat dak te vinden zouden zijn. Ik kan me echter niet herinneren, dat ik er ooit iets anders heb aangetroffen, dan een grote kartonnen doos, waarin Joodse paasbroden — matzes — worden geleverd. Een matzedoos op het dak van een Sint Vincentiusschool!

De straat was aan instellingen van onderwijs wel een tikje rijk. Er stond een jongensschool voor Joods Godsdienstonderwijs; en een eind verder stond net zo'n school voor meisjes. Verder vond men er het Joodse meisjesweeshuis. Er was nog de Bewaarschool, waar moeders, die als werkster meeverdienden of die met negotie gingen, 's morgens hun kinderen parkeerden, totdat het iemand convenieerde dat kleine grut af te halen. Er waren twee grote Synagoges, en een derde, een kleine, die boven een drankhandel gevestigd was. Dan was er nog een kantoor van de Joodse gemeente, waar het Rabbinaat gehuisvest was. En, o ja, dan was er

106