De wereld is rond, maar mijn zolen zijn plat

keels mijn geloof: een levensrichting dank zij het clubverband. Riekie daarentegen vond in die dagen dat de verbetering van de mensheid het beste kon beginnen bij één mens, en wel bij zichzelf. Bij Riekie de Vries. Zij was verslaafd aan het niet-roken. Ze zwelgde in geheel-onthouding. Ze was tegen circussen, niet omdat daar dieren zouden worden geplaagd maar omdat mensen er zouden kunnen lachen. Ze was principieel gekant tegen elke lichamelijke exercitie, die de belofte van plezier in zich kon bergen. Ik heb weieens gedacht: haar erotiek beleeft ze als ze 'Het Schrijverke' van Guido Gezelle declameert. Laat ik het nu maar eerlijk opbiechten: ik was indertijd verliefd op Riekie. Omdat ze me een blauwtje liet lopen, groeide mijn liefde ontstuimig, daarna kreeg ik een hekel aan haar en tenslotte verjoeg ik haar uit mijn gedachten.

En nu, na zoveel jaren, in de vergadering van dat kleine comité, komt de herinnering aan haar opeens weer bovendrijven. Ze is kantoorjuffer bij een sociale organisatie in de buurt van Heerlen. En laat Riekie nou al lang in haar eentje het antwoord hebben gevonden op alle vragen, waarmee wij in al die vergaderingen nog steeds moeizaam jongleren. Besluit met algemene stemmen: met Riekie de Vries contact opnemen.

Riekie kijkt precies als vroeger met pientere ogen uit een ouwevrouwtjes-gezicht.

'Ik kom nietje praten . .. over . .. hoe lukt het jou Duitse Joden de grens over te krijgen?' 'Bemoei je er niet mee.' 'Waarom niet?' 'Daarom niet!'

'Daarom is geen reden enne ... als je van de trap afvalt, dan ben je gauw beneden. Weetje nog van de Rapenburgerstraat?' 'Toen was je ook al zo'n aanhouder.'

'De aanhouder wint - alleen bij jou heb ik 't nooit kunnen winnen.'

7i