De wereld is rond, maar mijn zolen zijn plat

nooit at. Ik stelde voor dat de heren zich voor die gelegenheid extra netjes in de kleren zouden steken. Kogelflesje bromde iets dat op instemming leek. Doctor Brown zei dat hij Violet zou waarschuwen. Die moest een extra mooi jurkje uit de koffer halen.

Blij als kinderen, die een verjaardag in het vooruitzicht hebben, kwamen we 's middags in de bar voor de feestelijke borrel. De officieren hadden mooie witte pijtjes aangetrokken. Violet verscheen in een glimmend rose japon. Alleen Kogelflesje was er nog niet. We zaten genoeglijk om de ronde tafel, en we babbelden glimlachend over de vervelende dagen in Dakar. Goede vrienden op een fris schip dat zijn weg moeizaam door de golven hakt.

Toen kwam Kogelflesje binnen. In zijn gewone slobberige kleding. Ongeschoren. Onverschillig, opzettelijk en demonstratief onverschillig.

'Ouwe jongen,' riep John Eyton, 'waarom heb je je rokcostuum niet aangetrokken, of zat er misschien de mot in?' 'Rokcostuum? Waarom zou ik? We kennen mekaar toch allemaal?'

'Onzin,' zei captain Iden, 'iedereen heeft zich een beetje opgedoft. Zulke dingen doe je in gezelschap ter ere van de dames, ter ere van onze Violet. Kijk 's hoe schattig onze zangeres eruit ziet.' Kogelflesje keek naar het meisje. Hij bekeek haar van top tot teen. Toen zei hij duidelijk, grof en hard: 'So what? Just another fucking nigger pro.'

Hij ging bij ons aan tafel zitten en bestelde een dubbele Scotch met soda. Mister John Eyton hees zich met moeite uit zijn stoel overeind: 'Als ik niet zo dronken was, gaf ik jou een pak slaag.' Kogelflesje keek ons met een verwaande en tegelijkertijd schichtige blik aan. Toen hij overal vijandschap ontmoette, draaide hij zich om.

'Ik ga wel ergens anders eten. Ergens waar ik welkom ben.' Door de ramen zagen we dat hij op het dek Nick Millbank ont-

84