De wereld is rond, maar mijn zolen zijn plat

hij verbeeldde zich dat hij kans liep, dat zijn hand geamputeerd moest worden. Volstrekte onzin natuurlijk. Tegenwoordig zijn we zo knap, dat een simpel vleeswondje binnen een paar dagen geneest. Nick zei tegen me, 'Stel je voor dat ik thuis kom om mijn zilveren bruiloft te vieren met één hand.' En toen sloeg zijn angst plotseling om in een weldadig soort humor. 'Mijn vrouw zou geloven, dat ik het met opzet had gedaan, als een suprise voor de feestviering.'

'Zonderling soort humor,' zei ik, 't is wat wij in Nederland galgehumor noemen. In Uw taal bestaat geloof ik, geen equivalent voor die uitdrukking. Humor in de schaduw van de galg.' Peinzend zei Doctor Jeremiah: 'Galgehumor. Prachtige uitdrukking. Inderdaad, wie in de schaduw van de dood kan glimlachen, die heeft de zin van het leven verstaan.'

In Dakar kreeg de scheepsmachine een mankement; notabene terwijl de 'Ripon' gemeerd lag. De eerste machinist gaf mij een uitvoerig college over metaalmoeheid, waarvan de conclusie was, dat malheur altijd onaangenaam is.

De 'Ripon' moest in de trampvaart zijn kostjebij elkaar scharrelen. Hij had wel agenten langs de kust, maar alles tweedehands. Waar was het rederijkantoor, dat voor een vervanging van het defecte stuk van de machine kon zorgen? Zo'n kantoor bezat captain Bill Iden in de hele wijde wereld niet. Oplappen maar! Er kwamen morsige Franse monteurs uit Dakar aan boord. Toen ze vertrokken, vertelde de bemanning rond: 'De kar ligt nu helemaal aan brokken. We zullen het schip naar huis moeten bomen.'

Captain Bill Iden zei: 'We zullen de reparatie zelf moeten doen,

anders liggen we over honderd jaar nog hier.'

John Eyton ontwaakte uit zijn alcoholische schemertoestand.

'Voor hoeveel jaar heb je aan whisky aan boord?'

'Hoe lang kan het duren, voordat U zelf het defecte onderdeel

heeft hersteld?' vroeg het Kogelflesje.

76