De wereld is rond, maar mijn zolen zijn plat

Nick Millbank was bezig een stalen kabel op te schieten. Een maat van hem had de metalen slang om de bolder gelegd; de winch ratelde. Doctor Jeremiah en ik stonden naar het karweitje te kijken. Langzaam wond de kabel zich om de bolder. Nick liet de stalen tros traag door zijn handen glijden. Dat werkje is niet zonder gevaar. Er kunnen uit zo'n stalen kabel metaaldeeltjes steken, die gemene vleeswonden veroorzaaken. Vleeshaakjes noemen de zeelui die. Eigenlijk moest het verboden worden een metalen tros op te schieten zonder dikke werkmanshandschoenen aan, of misschien is 't wel verboden, maar ja, hoe gaan zulke dingen? Negen keer gokje goed en de tiende keer gaat het mis. Nick had pech. De bolder draaide, toen een vleeshaakje zich in zijn handpalm boorde. De bolder draaide door. De kabel trok aan. Nick schreeuwde, maar de man aan de handle hoorde hem niet. Het vleeshaakje scheurde Nick's hand van onder tot boven open.

Doctor Jeremiah was op Nick toegelopen. Hij greep de gewonde hand en onderzocht met vaardige bewegingen of de polsslagader was geraakt. Tegen Violet riep hij, dat ze verbandgaas uit de hut moest halen. Even later legde hij snel een noodverband. 'Dank je doe.'

Nick voelde zich weer een hele branie. Maar graag of niet, hij moest mee naar de hut van Doctor Jeremiah. Die wilde de wond reinigen van mogelijke roestdeeltjes. In de verveling van het leven aan boord, kreeg dit kleine ongeval de betekenis van een eerste klas sensatie.

'Het schijnt nogal mee te vallen,' zei ik tegen Doctor Jeremiah. 'O ja, die hand komt best in orde', zei Violet, 'Een vleeswond, anders niet.'

'Ik geloof niet, dat ik mij aan schending van mijn beroepseed schuldig maak,' zei Doctor Jeremiah, 'wanneer ik U verklap, dat die luidruchtige Nick heeft zitten trillen als een juffershondje, toen ik zijn wond reinigde. Hij was bang, dat er infectie in die wond komt. Hij zei, dat hij gevallen heeft meegemaakt, nou ja,

75