De wereld is rond, maar mijn zolen zijn plat

andere passagiers te vertellen dat de Browns zijn persoonlijke gasten waren. Doctor Jeremiah vervulde een of andere leidende functie in een grote organisatie voor de hygiënische verzorging van negers in Afrika. De miljoenen kwamen uit Amerika. Zijn dochter was een meisje van een jaar of zeventien, rijp reeds met een lenig figuurtje en fluwelige donkere ogen. 'Ik laat me hangen,' zei Kogelflesje, 'als dat kind geen druppeltje blank bloed in haar body heeft. De vader is koffie zonder melk, maar de dochter heeft er een scheutje room bij. Conclusie: aan mammie Brown moet een steekje los geweest zijn. Nou, dan is er met de dochter ook wel te krulpoezen. Trouwens negerinnen ... die lusten er wel soep van.'

Als overdag Violet en haar vader aan dek waren, hielden ze zich apart. Aan boord van de 'Ripon' bestond geen colour-bar, maar vader en dochter trokken tussen de bemanning en de passagiers aan de ene kant, en zichzelf aan de andere zijde, een zeer duidelijke scheidingslijn. Op een klein vrachtschip is het evenwel niet zo gemakkelijk om de andere passagiers te ontlopen. Wanneer we niet in een haventje lagen, was het na de lunch aan boord meestal rustig. De warmte van de Afrikaanse zon brandde op het dek. In de gloeiende ijzeren bak was de hitte loodzwaar. Doctor Jeremiah en Violet waren de enige passagiers, die 's middags nooit naar hun hut gingen. Ze wandelden arm in arm een eindeloos aantal rondjes. Hun wandelingen eindigden op het dek, waar de menagerie stond vastgesjord. De kleine ark. Violet voerde de zeezieke antilope hapjes eten. Ze krauwde de Caracul-schapen over hun krulhaar. Het langst vertoefde ze bij de zieke vogeltjes, die tegen het kippegaas van hun kooien zaten te sterven.

Zonder enig incident van betekenis kroop de reis voort in noordelijke richting langs de kust, die altijd over stuurboord in de verte zichtbaar bleef. De eerste grote haven van betekenis waar we vastmaakten was Dakar.

74