was. Ik herinner me een profetie van hem: 'Australië en Nieuw-Zeeland zijn gelukkige landen. Bij de volgende wereldoorlog wordt alles door atoombommen vernield . .. alleen Australië en Nieuw-Zeeland worden gespaard . . . daar begint de wereld opnieuw. Als ik jong was, ging ik daar wonen.'
Ik herinner me dat ik in Mar del Plata een profeet ontmoette. Hij was stekeblind. Beneden in de gang van het enorme Casino verkocht hij loterijbriefjes. Met luide stem en bewegingen van zijn wandelstok. Omdat het gemartel van die blinde man me irriteerde, vroeg ik de baas van het hotel (een Italiaan) of de rijke regering van het schatrijke Argentinië voor zo'n stakker niet een beter emplooi kon vinden.
'Stakker ... mamma mia ... mamma mia,ikwilop staande voet
met hem ruilen.'
'Is hij dan niet blind?'
'Ah ... ja, blind is hij wel, maar u moet 's middags om één uur maar eens kijken wat hij doet.'
Om één uur kwam er een gloednieuwe Cadillac voorrijden. Een chauffeur in livrei leidde de blinde eerbiedig naar het koetswerk. De blinde was onstuimig rijk. Allemaal verdiend met loterijbriefjes. De bijgelovige gokkers die het Casino bezoeken, redeneren: Fortuna is blind ... hij is blind ... laat ik bij hém mijn loterijbriefje kopen.
Boven in het Casino staan twintig speeltafels of honderd, je raakt de tel kwijt. Het is er altijd zo druk sis op de lammetjes-markt. Ik zag er een idioot die op vijf tafels tegelijk speelde. Hij sprong heen en weer als een kakkerlak. Wat een mens al niet doet voor zijn broodje.
Toen ik nog met ketting en kogel aan de schoolbanken geklonken zat, droomde ik: eens zal ik onbekende gebieden ontdekken, de hele aarde in kaart brengen. Maar tegenwoordig weet ik dat
67