De wereld is rond, maar mijn zolen zijn plat

Ik herinner me Hans Stosch, die de wereld heeft gekend als Zijne Keizerlijke Majesteit Sarrasani de Eerste en de Grote. Ik heb een tijdje met zijn circus door Nederland mogen trekken, 's nachts in de wagen en overdag op de rug van een paardebeest. De ene keer was ik verkleed als cowboy, de andere keer opgefrunnikt als echte Indiaan, het is al laat, zei Winnetoe, mijn paard moet naar zijn bedje toe. Hans Stosch was een fantast met een vermogen tot pseudo-logica, zoals slechts eenmaal in de duizend jaar voorkomt, de naam Sarrasani had hij gedroomd toen hij driejaar oud was, en nauwelijks zes had hij reeds het onwrikbare besluit genomen met een ganzencircus de wereld gelukkig te maken. Als je lang genoeg met hem natafelde, ontdeed hij zich van zijn twaalf maskers en dan wilde hij best weten, dat het circus (met de miljoenen Marken, die het verslond en de hartkwalen, die het hem, maar nog meer zijn geldschieters bezorgde) één collectie voorwendsels was, zonder enige moeite bijeengegaard. Diep in het binnenste kluisje van zijn grote hart woonde maar één wens: zwerven. De rest was smoes, lyriek, publicity, zelf- en boerenbedrog. Als hij het had Over de 'endlosen Landstrassen', zag je de brede linten, die om de wereld gevlochten zijn, róók je de karavaan van zijn zware Daimlers, hóórde je het gekerm van de gemartelde versnellingsbakken.

Eén van de vele celebriteiten, die zich in de Dieselwalm van Hans Stosch lieten meezuigen, was een Hongaar, die op de aanplakbiljetten met dikke letters bijna bovenaan stond:

BELA KÖNIOTT MET ZIJN ZEVEN AMAZONES De eerste vrijdagavond, dat ik tot Sarrasani's tros behoorde, at ik op uitnodiging bij Belain de wagen; kippesoep, zoete tsimeth¹), aardappelpoffer, runderborst met veel laurier en een fles krein²) als piece de milieu. Bela Köniott heette heel vertrouwd Itzik Cohen, uit Hongerije kwam hij wél en de zeven Amazones wa^l) groenten als toespijs. ²) mierikwortel.

59