De wereld is rond, maar mijn zolen zijn plat

Daarom antwoordde ik spontaan: 'Jawel juffrouw, dat weet ik, maar ik heb een mankéring, ik mag niet in een tunnel van de dokter.'

'Ze vinden tegenwoordig wel mesjokkene mankérings uit.'

De geheimzinnige, mesjokkene mankéring van me is ongeneeslijk. Als ik in de afgrond kijk, waar de dagen mijner jaren inge-tuimeld zijn, zie ik me altijd staan wachten. Mijn hele leven is één overweg en je dart maar totdat de bomen opengaan, eventjes heel eventjes. Ik heb wel lang, maar nooit tevergeefs gewacht. Soms kwam er een trein, dikwijls een boot, die me inslikte en, als ware ik Jonas, ergens ver weg weer uitspuwde; en er kwamen vliegmachines en, net als Niels Holgersson, mocht ik op hun rug zitten en Afrika zien en Azië.

Ik herinner me een man, jaren geleden in Stockholm, 's Morgens kwam hij, achter een bril met Brandarislenzen en met een witte wandelstok als een floret voor zich uit, de eetkamer binnenschrijden, regelrecht naar zijn ham and eggs. Hij heeft mij zijn levensgeschiedenis verteld. Eerst had hij een dikbetaalde positie bekleed in het Schotse verzekeringswezen, nu was hij gepen-sionneerd. Aanvankelijk had hij het plan gekoesterd samen met zijn schaapjes op het droge, een rustig leventje te leiden, maar een paar jaar geleden had hij staar gekregen, staar op allebei zijn ogen. Eén oog was al geopereerd, die ingreep was glorieus mislukt. Hij kon nu alleen nog maar vagelijk iets met dat andere oog waarnemen.

Zei hij:' Well Sir, dat tweede oog moet ook geopereerd worden anders wordt het door de staar vanzelf blind. Maar ik dacht, als die operatie óók mislukt, ben ik het licht in allebei mijn ogen kwijt, dus dat stel ik maar even uit. Eerst wil ik met mijn ene slechte oog nog de hele wereld zien. Als ik dan later blind mocht worden heb ik in elk geval mijn herinneringen om naar te kijken. Met zijn bril, zijn floret en zijn ene gulzige oog is hij de wijde wereld ingetrokken. In Calcutta werd hij bij een aanrijding licht

55