De wereld is rond, maar mijn zolen zijn plat

Zei één van de zoete vrienden in den ronde: 'Eten... jullie praat altijd over eten

Zei een ander: 'Was er een jehoede, die 's avonds zat te eten met een groot bord vol schelviskuitj es in boter gebakken¹) voor zich, hij at en hij at en toen de pan leeg was, likte hij zijn vingers af en toen die vetvrij waren, zuchtte hij: 'En voor zo'n geloof willen ze zich laten dopen.'

Zei een ander: 'Dat is een echt Amsterdams geintje.'

Het gesprek was na lange omwegen beland op het onderwerp waarop alle gesprekken tussen mensen van mijn soort terecht komen. Weetje nog wel Joodje? We wandelen over de Jodenbree-straat (alle huizen staan er nog en alle mensen zijn springlevend) en over het Meyerplein, dat geen idee heeft van de betonzond-vloed, die het eens zal bedelven, enne we eten zulke biefstukken met aardappelen bij Joosten voor nog geen daalder, een sa-cheetjes bij Snatager (geeft U mij maar een gewoon taartje, ik heb een sterfgeval in de familie en mijn hoofd staat niet naar sa-cheetjes) en omdat het zaterdagavond is halen we bleke fijntjes bij de bakker op de Sluis... zo gaat dat altijd bij ons soort mensen. Want: 'Die te Amsterdam vaak zei: Jeruzalem, en naar Jeruzalem gedreven kwam. Hij zegt met een mijm'rende stem: Amsterdam, Amsterdam.'

In ons gezelschap zaten een paar mensen, die volstrekt ongevoelig waren voor Amsterdamse herinneringen. Van de gein begrepen ze helemaal niets. Wie langer dan twintig jaar in Het Land woont, krijgt een gevoel voor humor, dat niet van de Europese wereld is. De echte Israëliërs verwijten ons, Joden uit de verstrooiing, dat we lachen om de verkeerde dingen en op een verkeerde tijd.

Vertelde een Mokumer: 'Twee Israëlische soldaten worden door Arabieren aangevallen. Eén wordt met een bajonet aan een boom

Recept: Kuitjes goed afwateren, zuinig zouten en koken. De koudgeworden brokjes bakken in boter.

47