De wereld is rond, maar mijn zolen zijn plat

Bij de mijnen hebben ze oude smeltovens gevonden. Ik heb thuis een stukje uitgesmolten kopererts uit die oude mijn. Het staat naast een blokje zout uit een zoutpilaar bij de Rode Zee, misschien is het wel een stukje van wijlen mevrouw Lot. Het verhaal gaat, dat ze bij die oude smeltovens ook muziekinstrumenten hebben aangetroffen uit de tijd van de grote koning. Die vriend had beloofd: 'Je krijgt een nachtelijk concert te horen op muziekinstrumenten uit de oude tijd en de muziek zeifis nog ouder.'

Op gevaar af, dat ik mij eeuwige vijandschap op de hals haal, waag ik het te betwijfelen, of de muziekinstrumenten werkelijk zó oud waren, en de muziek leek me ook niet zo antiek. Toch werd het onvergetelijk. Een uur weemoedige fluitmuziek in die unieke omgeving, af en toe in de verte het gehuil van een verschrikt nachtdier. De sterren, diamanten, die aan draadjes uit een zwart fluwelen hemel hangen. Steeds weer het 'déja vu'-gevoel, zo acuut, dat het bijna pijn doet. Als je moet vertrekken, heb je een zwijgend gesprek gevoerd met iemand, die je niet kent en die je toch zeer vertrouwd is.

Toen we, in de nacht, in Eilath terugkwamen, werden we aangehouden door wachtposten. Elke nacht wordt er geschoten. De kinderen van Eilath, ze bewaakten hun stad.

Juist door de onveiligheid van de weg over land, en de schrik die de aanslag op de bus met schoolkinderen te weeg had gebracht .. . ontstond er een enorme rush op de vliegtuigen, die de verbinding van Eilath met het noorden onderhouden. Omdat Arkia al het materiaal inzette waarover men beschikte, kwamen wij terecht in een vliegtuigje, dat de gebroeders Wright op het idee moet hebben gebracht. We landden op een vliegveldje bij Jeruzalem, voorheen Jordaans gebied.

De taxi-chauffeur zei: 'Ik ben blij dat ik U hier moest afhalen.

Waar nu dit vliegveld is, daar ben ik geboren, weet U.'

Hij wilde ons meteen maar iets laten zien van de omgeving. Niet

43