De wereld is rond, maar mijn zolen zijn plat

'Dacht U, dat wij in Palace Hotel zouden zijn gaan logeren, als wij jullie haatten? Zou ik dan niet naar King David's gegaan zijn.'

We bleven met elkander redetwisten en toch werd de vriendschap tussen ons steeds groter. Ze rookten sigaretten uit Holland, wij dronken het rondje koffie, dat zij gaven. Dat ging zo uren lang door.

Toen vroeg een van de studenten: 'Maar U bent Joods.' 'Ontdek je dat nu pas?'

Zei die Jordaanse student: 'Ik heb het laatste half uur mezelf steeds afgevraagd: waarom kan ik met die man uit Holland zo vriendschappelijk van mening verschillen?' Ik grijnsde: 'Wat was het antwoord?'

'Wij redeneren op dezelfde manier. Als wij wat vragen, antwoordt U met een wedervraag. Dan komen wij met een andere vraag en U hebt direct een wedervraag klaar. Zo praten wij oosterlingen ook met elkaar. Weet U . .. eigenlijk verschillen we maar heel weinig.'

We zijn diep in de nacht gescheiden als broeders. Ik denk vaak aan hen terug. Waar zouden ze nü zijn? Wat vragen ze?

Een toerist kan Israël in een halve dag 'doen': maar je kunt er ook vier maanden rondtoeren en als je vertrekt heb je het gevoel: ik moet snel terugkomen, want ik heb nog niet alles gezien. Ik kende Eilath aan het zuidelijkste puntje. Maar twee keer had ik het opnieuw willen bekijken en telkens was ik er door andere besognes niet toe gekomen. Maar nu moest en zou het gebeuren. Je kunt er heen over land, dwars door de Negevwoestijn. En je kunt vliegen. Graag was ik over land gegaan . .. maar dan niet met zo'n veewagen, die ze toeristenbus noemen, voorzien van een gediplomeerde gids en andere gemakken en 'eirkondisjund'. Voor een tocht door de Negev moet je minstens een hele dag reserveren. Op je eigen houtje. Achter de heuvels terzijde van de autoweg ligt zoveel schoons verborgen. Er kwam ook deze keer

39