De wereld is rond, maar mijn zolen zijn plat

groot bord hangt: 'Men wordt verzocht de Generale Staf niet lastig te vallen met goede raad.' Je kunt met evenveel resultaat een hond verbieden tegen de maan te blaffen. Die goede adviezen worden tóch gegeven, niet aan de Generale Staf, maar wel aan de toevallige buurman op elk willekeurig terrasje. Vooral als hij vreemdeling is; die moet, voorgelicht door een deskundige, alles grondig doornemen.

Maar Sche-mul doet aan dat orgasme van raadgeverij niet mee. Hij vent met een primitief wagentje waarop een container vol koude limonade.

Zegt Sche-mul: 'Als U nog eens in zaken gaat, moet U een artikel nemen, waar veel water in zit. Kan je miljonnair worden.' 'En jijzelf dan She-mul?' 'Ik? Ik ben er te laat mee begonnen.'

Zestig jaar geleden werd hij in de Boekowina geboren. Hij was Roemeen, Oostenrijker, Pool, Rus en Duitser, en alles buiten zijn wil.

Oordeelt hij: 'Voor de politici is een landkaart van de Boekowina net een naakte jonge vrouw. Ze kunnen er met hun poten niet afblijven.

Nu is hij Israëliër. Het leven heeft hem de betrekkelijkheid geleerd van de dingen, waar andere mensen een infarct van krijgen. 'Als ik een Egyptisch generaal was, wist ik wel hoe ik de oorlog kon winnen. Er zijn zestig miljoen Arabieren en twee miljoen Joden in Israël. Als ik een Egyptische generaal was gaf ik elke dag honderdduizend van mijn Arabische soldaten bevel zich over te geven. Krijgsgevangen worden. Gewoon zich overgeven. Zijn er in drie weken tijds meer Arabische soldaten in Israël dan er nu Joden zijn, en dan nog eens drie weken elke dag honderdduizend nieuwe krijgsgevangenen erbij . .. wat een geluk voor Israël, dat ik limonade verkoop en geen Egyptische generaal ben geworden.'

Als je voor de brede ramen van het Sheraton Hotel in Tel Aviv

34